Frumvarp um breytingar á fjarskiptalögum

Fyrr í dag var lagt fram stjórnarfrumvarp um breytingar á lögum um fjarskipti í þingmáli 523. Sumar breytingarnar eiga rætur að liggja til athugasemda minna sem ég kom á framfæri við Póst- og fjarskiptastofnun. Eftir að hafa séð úrskurð úrskurðarnefndar fjarskiptamála sem kveðinn var upp um sundurliðun símtala fór ég fram á við Vodafone að fá sundurliðun á farsímareikningnum mínum senda í sjálfkrafa í hverjum mánuði án endurgjalds. Var mér bent á af Vodafone að sá réttur fylgdi einungis reikningum fyrir talsímaþjónustu en farsímaþjónusta telst ekki til talsímaþjónustu skv. lögum um fjarskipti. Í framhaldi af því sendi ég kvörtun til PFS um að neytendavernd fyrir farsímaþjónustu væri lakari en fyrir talsímaþjónustu og fékk ég það svar að verið væri að vinna í að bæta úr málinu og frumvarp væri í skoðun hjá samgönguráðherra. Ávöxtun þessarar kvörtunar varð því að þessu frumvarpi eða allavega neytendaverndarhluta þess.

Þau atriði í frumvarpinu sem hægt er að rekja beint til þessarar kvörtunar er í 5. -9. gr. þess. Í athugasemdum frumvarpsins má finna þessi orð:
„Notendur farsímaþjónustu njóti, eins og unnt er, sömu neytendaverndar og notendur talsímaþjónustu.
Í þeim tilgangi að ná fram öflugri neytendavernd og tryggja frekari samkeppni á fjarskiptamarkaði er lagt til að gildissvið helstu ákvæða laganna þar sem kveðið er á um talsímaþjónustu verði víkkað út svo að lögin nái jafnt yfir tal- og farsímaþjónustu.“

Þótt ég sé auðvitað ánægður með að PFS hafi tekið kvörtun mína gilda, þýðir ekki að ég sé með öllu sáttur við þær tillögur sem gerðar eru. T.d. er tekið fram að sundurliðun reikninga fyrir farsímanotkun verði þó ekki gjaldfrjáls og á ég erfitt með að skilja ástæðu þess að slík réttindabót sé ekki framkvæmd. Finnst mér að notendur farsímaþjónustu eigi að hafa jafnan rétt á við notendur talsímaþjónustu til að fá gjaldfrjálsa sundurliðun reikninga.

Stundum borgar sig að kvarta í stjórnvöldum.